د سترګو طواف
زه ستا دخیال د لاری مل وم، زما مسیر نه و
لکه څپه یو سر غورځنګ وم خو بهیر نه و
قدم می ستا په لاری هسی بی پروا کېښوده
په کی مجال د هیڅ تردید او د تأخیر نه و
شوم د رندانو میخانی ته ناببره ور پېښ
مریدان ناست و شا و خوا په کی یو پیر نه و
شوی می تر غوږ ستا د نامه د ترنم انګازی
په زړه می لیک شوی خو په ژبه می تقریر نه و
ستا بیلتانه سره می شپه سوه د خلوت پر پالنګ
سکوت کی نغښتی اندیښنی وی درد او ویر نه و
د خوب څپو کی ستا لقا لږ را څرګنده شوله
عقل می بایلود نور سنجش او هیڅ تدبیر نه و
ویشتلئ زړه به می لا هسی ستا په غم کی و پروت
که دی د ناز کتل بڼو لاندی په ځیر نه و
ومی نیوله ستا لمن د تمنا په لاسو
په التماس کی می هډو ریا و تزویر نه و
خوښ زنګېدم ستا د مشکینو زلفو ټال کی هسی
د لونګین په څېر دی بل عطر او عبیر نه و
چی زما په غاړه ستا د زلفو سلسلی شوی جوړی
ماته دا ستا له حلقی پرته بل زنځیر نه و
چی د سرکو شونډو پیاله دی راته وړاندی کړله
زما بی درمانه رنځ ته بل دارو اکسیر نه و
د سترګو رپ کی را اوچت شوم ستا د خیال له خوبه
خو د رویا د رنګ او راز می څه تعبیر نه و
ویښ په حسرت کی می ژر پټی کړلی سترګی خو حیف
د رجعت هڅو کی می پاته کوم تأثیر نه و
سترګو می ستا دمخ قبلی ته ډېر په هیله کتل
ځکه غیبت کی دی جادو او کوم تسحیر نه و
له تصور نه می څېره ستا د سپین مخ و غوښته
خو ورسره ستا د ښایست ښکلی تصویر نه و
د زړه کعبه کی می تور داغ ستا د هجران ښکلاوه
چی په طواف کی یی اسباب نور د تکفیر نه و
په سجود پرېوتلم زه ستا د ابرو پر محراب
د مخ لمانځل دی شو ثواب په کی تقصیر نه و
که سمدلاسه دی وژلی وای د وروځو په تیغ
نور به حاجت زما د وژنی د تفسیر نه و
د ستانیزی قلم شو ځکه ددی راز ویندوی
د عشق داستان ته یی بل کاتب د تقدیر نه و
۰۹۰۶۰۲ - ۲۳۰۹۱۴
